Ik wou dat ik je zeggen kon
hoe erg ik je elke dag weer mis.
Ik wou dat ik je vertellen kon,
hoe zwaar die pijn wel niet is.
Probeer de juiste woorden te vinden,
om te zeggen wat ik voel.
Maar alles wat ik zeg,
is niet wat ik bedoel.
Dingen met jou in het verleden,
waren dingen die me op konden warmen.
Om me even veilig te voelen,
geborgen in jou armen.
Maar er zijn nu zoveel dingen,
die me gek maken in mijn hoofd.
Waardoor zelfs mijn hart
nergens meer in gelooft.
Want ik moet verder,
zonder jou moet ik staan.
Wankelend, en vallend,
ooit zal het beter gaan.
Sorry