Kijk de wereld eens door mijn ogen,
je zult zien dat alles omgeven is met
een zwarte rand, het hele land...
Ik ruik de geur niet meer van de bloemen.
Ik hoor de vogels niet meer fluiten.
Alleen de zwarte rand is helder,
verder is alles wazig..
In het donker zie ik mensen lachen,
lachen ze me uit?
Ik wil schreeuwen.
Maar het enige wat ik kan is huilen..
En nergens kan ik schuilen..
Ik voel me zo alleen op deze wereld.
Ik sta hier helemaal alleen op de wereld.
Ik huil stiekem in een hoekje zodat ik alleen
ben met mijn verdriet..
Veeg de tranen van mijn gezicht, zodat niemand
mij zo ziet...
En steeds volgt die zwarte rand mij..
Overal waar ik ben..
Is hij er ook...