Wilders en Delilah
Wat is er toch met Geert, dacht Delilah.
Voortvarend werkend aan een meesterstuk,
dat het bewijs moet gaan tonen, ja ja,
wat het gevaar is in deze wereld, in een ruk.
Zal het gaan lonen..
Geert weet als geen ander wat onvrij betekend.
Jaren van bedreigingen, zorgen
dat hij zichzelf te vaak voorbij rent.
Delilah keek eens naar haar stoere Wilderskop.
Het haar lijkt wel steeds wilder.
Er is geen grens meer,
er is geen stop.
Die nacht kreeg ze een visioen.
Dat haar moest eraan gaan geloven.
Ze moest hem van die wildheid beroven.
Voor het slapen gaan,
gaf ze Geert zijn geliefde banaan,
echter gedrenkt in comadrank.
s'Nachts vielen daar de lokken,
als veertjes langs het bed.
Delilah had haar tondeuse ingezet.
Waar is m'n haardos, riep Wilders s'morgens ontzet.
Zijn lijfwachten herkenden hem niet meer,
Niemand herkende hem op straat.
Hij wandelde naar z'n geliefde terras.
Langs de Moskee, door straten over pleinen,
liep hij met z'n kale knars.
Lekker in de vroege lentezon,
Is waar z'n vrijheid weer begon.
Dankzij Delilah.
ReBelle