Ik loop in een bos, zo dicht,
zo groot, donker en verlaten,
maar ik heb het wel in de gaten,
dat er iemand op de loer ligt.
De duisternis belemmert mijn zicht.
Hoor ik daar iemand praten?
Ineens ben ik in alle staten
van plots dat vreselijk felle licht!
Ik ben verblind, ik zie niets meer.
Dan kijk ik goed en zie hem staan.
Ik kan het niet geloven.
Hij zegt me: "lief, weet je het weer?
Je zult er nooit alleen voor staan,
dat kan ik je beloven..."