Ik was altijd als alle anderen
vrolijk en gelukkig
maar dit moest veranderen
Op een door-de-weekse-dag ging het mis
"ma, ik denk dat er iets fout met me is"
'het zal wel niets zijn schat'
maar de dokter zei dat ik wel wat had
Na veel wachten en denken
moesten ze me het slechte nieuws schenken
"je bent niet helemaal in orde
maar dat kan wel zo worden"
Ik heb veel gepraat en moest veel huilen
ik zelfs op mijn kamer gaan schuilen
daar was ik gedurende drie dagen
want deze schok kon mijn hartje niet dragen
Ik haat de situatie en het wil me verslaan
soms denk ik dat het beter is als ik niet had bestaan
Dat had me veel tranen en moeite bespaard
maar uiteindelijk heb ik mezelf toch bedaard
Alle pijn en herinneringen heb ik en een pot gestopt
naast de pijn zitten hier ook mijn emoties in gepropt
Na alles wat ik heb meegemaakt ben ik iemand die geluk afkraakt
Voor mij is het moeilijk om vrolijk en gelukkig te zijn
want bij elke beweging voel ik weer die oude pijn
Ik heb een inwendige afwijking die je dus aan de buitenkant niet ziet ..
En ik kan je vertellen, het zit niet mee ..
altijd naar het ziekenhuis en op controle gaan ..
Meisjes of jongens die ook zoiets hebben wil ik in ieder geval heel heel heel veel succes wensnen!
and remember : er zijn mensen die om je geven!