Ik weet nog goed,
jouw eerste blik.
Je lieve lach,
je glinsterende blauwe ogen.
Toen ik je voor het eerst zag.
Ik voelde plots enkele vlindertjes in mijn buik vliegen.
Het voelde zo zalig.
De vlinders bleven bijna een jaar in mijn buikje wonen,
maar nu hebben ze hu nestje verlaten.
Er is niet alleen een grote leegte in mijn buik,
maar ook in mijn hart.
Ik straalde me blind op je mooie verschijning,
maar binnenin was je gevoelloos.
Je hebt me ongeloofelijk pijn gedaan.
Je beseft het alleen niet.
Betekende ik wel iets voor je of was ik er op het juiste moment.
Je bent zo hard zo onbereikbaar.
Zoveel nachten heb ik om je gehuilt hoe je in 1 week tijd mijn leven kon veranderen.
Ik hield ziels veel van je.
Maar nu ben je niets meer voor me.
Het enige wat me nog rest zijn de herinnerinegn,
je mooie woorden die ik steeds terug hoor als ik je zie,
deze kan niemand mij nog afnemen.
NIEMAND
Een klein meisje met een groot verdriet.