MIJN TANTE DRACULIEN
Laatst kwam mijn tante Draculien
bij ons thuis op bezoek.
't Was leuk om haar weer eens te zien.
Ik kreeg van haar een boek.
't ging over Transsylvanie,
een land heel ver van hier.
Daar woont ze met haar pa, zie je,
'n gediplomeerde vampier.
Haar vader is een echte graaf.
Het is een rare man.
Z'n huisdier is een zwarte raaf,
een raaf die praten kan!
Ook vreemd is trouwens tante zelf:
ze slaapt niet in een bed,
maar in een kist, in een gewelf,
met naast haar een skelet.
Mijn tante heeft een trouwe vrind:
Zo'n vieze stoepenschijter,
die elke dag een kind verslindt:
haar bloedhond billenbijter.
Tante is ijdel: ze is gek
op grote rode kralen,
dus draagt ze om haar nek
een snoer van bloedkoralen.
Als ik naar haar gezondheid vraag,
dan roept ze rood van woede:
Mijn bloeddruk is nog steeds te laag
en ik heb bloedarmoede!
Dus stel ik haar die vraag maar niet,
want ach je bloedverwanten,
die doe je toch niet graag verdriet,
niet je bloedeigen tante!
Toch heeft mijn tante een gebrek:
ze zoent me altijd in mijn nek.
En daarna heb ik altijd trek
in bloedworst, vind je dat niet gek?
Jan-Frans de Vries