Iedere dag ben je even in mijn gedachte, aangestuurd door niet te sturen krachten.
Het is fijn en oprecht, heerlijk het gevoel is echt.
Zoals jij zegt 28 jaar te laat, ja dit is inderdaad.
Hoop toch ooit te doen, waarvan ik droomde toen.
Die ene voorzichtige kus op je wang, bij de gedachte wordt ik weer zenuwachtig en bang.
Misschien is dit wel het mooiste wat je samen kan overkomen, en hierin beide weg durven te dromen.
Terug kunnen denken vanaf het begin, hopelijk nooit afsluiten met het is een herinnering.