Op een standaard ligt een stoffig oud boek
Daar in staan mijn herinnering geschreven
Mijn vergeten verleden dat ik zo erg vervloek
Ik sla weer een bladzijde om, sta weer te beven
Sta weer op dezelfde plek, zie haar weer staan
Ze loopt weer naar me toe, ze streelt me weer
Ik voel haar lippen, wat heb ik nou misdaan
Een pijnlijke herinnering doet vreselijk zeer
Mijn gezicht vertrek weer, is in shock
De tranen prikken nog steeds in mijn ogen
Ik snap weer waarom ik dit gevoel blok
Waarom ik mezelf heb voorgelogen
Snap ook waarom ik me zo gedraag
Ben daar door gewoon erg voorzicht
Heb geen zin meer in al dat geplaag
Zodat ik me niet meer aan iets verplicht