Wat heb ik gedaan,
Waarom zag je de waarheid niet staan,
Vanwaar al die stomme vragen,
Ik tel nu ook echt de dagen.
Ze duren alleen maar langer,
En ik wordt alleen maar banger,
Niks is goed, goed genoeg voor jou,
Snapte je niet dat ik van jou hou?
Je doet me zoveel verdriet,
Maar je ziet het nog steeds niet,
Ik kan niet langer, ik voel me zwak,
Ik hou me bek, maar het liefst schreeuw ik het van het dak:
Ik kan niet meer, ik ben op!
Jij geeft me geen rust, zet dat stop!
Waarom doe je me zoveel pijn,
Waarom hou je me klein.
Ik snap je niet meer, en herken je niet,
Ben ik dan de enige die dat ziet??
Mijn hart voel ik niet meer,
Er zit daar alleen n groot zeer.
Ik hoor alleen: ik doe toch ook me best,
Ja en dan? En de rest?
Wanneer laat je de vragen achterwege,
Totale rust is nu een zegen,
Ben zo moe, maar je ziet het niet,
Wat maakt het uit, het zal me een biet,
Wie ben jij?
Waar staan wij…
Geluk is niet voor mij weggelegd,
Ik heb het al zovaak gezegd.