Waar is..
Waar is dat gevoel heen,..
wat je voor me had toen je zat te wachten.
Wachten bij die bushalte,
of ik nog wel kwam..
Waar is die blik,..
die blik in je ogen die ik toen zag.
Zo warm, vertrouwd
en vooral geruststellend.
Nu is het onweer,
en donkere lijnen,
gaan over je gezicht,
als je naar mij kijkt..
Ik heb veel slecht gedaan,
en dat spijt me echt goed.
Ik laat je nu wel gaan,
hoe pijn het ook doet..
Als je maar blijft kijken,
in de toekomst voor hoop..
Een onbegonnen zaak want,.
Jouw gevoel, richting het mijne,
was allang dood..
*Einde