Een kamer is een plaats
Om te huilen,
te rusten of te schuilen.
Even alles vergeten,
Even zonder zorgen of pijn.
Gewoon een plek
Waar ik even mezelf kan zijn.
Soms zie ik alleen maar zwart of wit.
Geen kleuren, geen licht.
Doe ik dan de deur dicht,
Voel ik de warmte in mijn gezicht.
Ga dan zitten op mijn zitzak,
Er valt van mijn schouders een pak
Een pak van blijdschap en verdriet,
De ene dag zie je het,
De andere dag niet.
Maar ook een pak van dromen,
Hopend dat ze op een dag uitkomen.
Soms maak ik me druk
Over het pak fantasie en geluk,
Maar elke dag is het er weer
Keer op keer…
Evelien