Ik sta op, mijn gedachtes behoren aan jou,
Ookal beantwoord je ze niet en voel ik de kou.
Ik wil je al zolang iets vertellen maar ik kan het niet,
Wat als je me dan net zoals in het verleden achterliet.
Als ik denk "Het moment is daar"
Negeer je me weer,Klaar.
Elke dag opnieuw dit zelfde verhaal
Er moet verandering in komen want ik kan het niet meer aan.
Hulp van m'n vrienden helpt niet
Want ik ben niet de enige die jou zo ziet.
Er zijn kapers op de kust,
En door deze gedachte krijg ik geen seconde rust.
Ik weet niet eens of jij ook houd van mij
Als het zo was zou ik er altijd voor je zijn,zij aan zij.
Maar zoniet wat moet ik dan
Er is gewoon geen weg die ik kiezen kan.
Alleen deze die ik elke dag loop
Maar ondertussen leg ik mezelf in een dikke knoop.
Het moet stoppen,Dit kan niet meer,
Ik wil niet dat ik me nog elke dag bezeer.
Op mijn goede voornemens lijstje staat dat ik je wil vergeten,
Maar eigenlijk wil ik van dit idee niks weten.
Ik weet dat jij me geen pijn doet maar de verliefdheid,
Dat niet jij maar de liefde me verblijd.
waarom snap je de hints niet ze zijn toch zo klaar,
Maar een positief antwoord is helaas nog niet daar.