Dit verlies valt niet te verwerken
Een te grote klap op mijn hart
Ik wil verder maar het gaat niet
Deze pijn wordt niet verzacht
De blik in je ogen ..
Ik wist gewoon niet wat ik zag
Nooit had ik dit durven dromen
Zelfs een nachtmerrie slaat op hol
Bij deze steken rechtstreeks door m’n hart
M’n ogen staren in het duister m’n hart is overvol
M’n hoofd slaat op tilt, tranen rollen over m’n wangen
Spreken kan ik niet, de pijn eist z’n tol
Als ik denk aan hoe je was , wat je zei en wat je deed
Die ene avond in dat huisje , we waren nog maar met ons twee
4 jaar lang ken ik je al, wist ik hoe je was
vanaf het begin niet te scheiden, ik ontmoette je in de klas
Zoveel woorden , tollend door m’n hoofd
Je zou me nooit meer kwetsen, dat had je me beloofd
Het leek alsof je iemand anders was, want dit zou jij nooit doen
Kwam het door de drugs, of gebruik je dat als excuus ,als een hand voor je mond
Ik kan het niet begrijpen , m’n beste vriend heeft me verwond
Want ook al valt het niet te bewijzen, je stak een mes recht door m’n hart
En zo moet ik verder in het leven , van binnen niet te genezen maar van buiten kerngezond
[ dit is m'n eerste gedicht , ofja het eerste gedicht dat ik ingestuurd heb .. ]