dan kom je weer mijn kamer binnen
met al die tranen in je ogen
dan zit je weer op mij schoot
en kunnen we het allebei niet geloven
zachtjes zie ik je huilen
dan stromen de tranen langzaam naar beneden
en dan zeg ik, het komt goed
maar de tijd van geluk is al zolang geleden
maar je moet weten,
jij verdient zoveel meer dan dit
dan probeer ik jou weer te troosten
terwijl jij huilend bij mij op schoot zit