Schaduw
de mens gevangen als
een spin in een web
omsluitende door de armen
van der prins in duisternis
realiserende hoe vluchtig
het bestaan kan zijn
hoe vergankelijk het leven
bovenal zo vluchtig
net als een schaduw
op een muur
mens leef maar kijk eens
voel de eenzaamheid
in zovelen harten
wat moeten zij met het feest
der lichtjes
wie ziet ze staan
hoe komen we zo onbezonnen
en dom
een vlucht een sprong
waarheen
mensen zo vergankelijk verloren
in tijd
zo onnatuurlijk
vluchtig
net als die schaduw op de muur
Liefs van Marousia
Quicksilver: | Maandag, december 03, 2007 19:04 |
Lieve Marousia...zucht maar weer eens, lieverd dit is een en al wijsheid. Ik hou hier van! dikke kussssssss liefs,Dicky |
|
fortuna: | Maandag, december 03, 2007 00:02 |
pure wijsheid in een prachtgedicht. Toch doet het pijn; de droefheid van anderen te zien. Liefs |
|
Peter van Tiel: | Zondag, december 02, 2007 23:02 |
Met bewondering gelezen. Alles is vergankelijk ook ons leven, net als de schaduw op de muur. Ware woorden, prachtige foto. Voor straks, slaap lekker, Liefs, Peter. |
|
elze: | Zondag, december 02, 2007 22:26 |
alles wat je met je ogen ziet is vergangkelijk, mar wat je voelt en niet ziet is eeuwig,, prachtig en een wijzend gedicht laifs elze |
|
mobar: | Zondag, december 02, 2007 21:45 |
Fraai geheel, | |
Auteur: Marousia | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 02 december 2007 | ||
Thema's: |