nog meer tranen als voorheen, geen lach meer nooit meer, kan ik dit verlies verwerken? ga ik er zelf niet aan onderdoor? wat ik al zeer vaak heb geprobeerd! maar wat mij nog nooit is gelukt! zal iemand anders me nu tegen houden? zal ik er nog zijn op haar begravenis? ik weet het niet! al die vragen worden toch niet beantwoord! ik zie wel of ik het red of er mensen zijn die om me geven, ik weet alleen dat ik zelf niet meer wil, ik hou van haar ze was voor mij me zus ze was mijn hartsvriendin ze was alles wat een mens nodig heeft, zij heeft me zo vaak tegen gehouden om niet te springen, zal ik haar laatste wens die ze naar mij had geschreven waar kunnen maken? ik weet het niet want ik mis haar ik kan niet zonder iemand die me steund, haar wens was dat ik nooit zelfmoord meer probeer te plegen, maar ik wil niet meer al heel lang niet meer, maar waarom heeft dat prezies zij me verlaten? waarom moet ik alles nu alleen doen? zijn al die preken van haar dan voor niks geweest? had ze zelf niet door waar ze mee bezig was? of zou ze dat wel weten maar wou ze niet dat ik ging? maar waarom die wens waarom ik weet niets meer ik ben gehersen spoeld, ik weet niet is zie