daar sta je dan.
zonder lach op je gezicht.
ik snap niet hoe dit kan.
want jij zag altijd het licht.
een traan druppelt naar beneden.
en ik zie de pijn.
meerdere tranen over jouw gezicht gegleden.
en ik wil er voor jou zijn.
diep in mij is een zwakte.
dat me kapot maakt van binnen.
steeds meer zak ik van de vlakte.
omdat ik niet opnieuw kan beginnen.
steeds heb ik er doorheen proberen te slaan.
maar het lukte niet.
ik ben gevallen, en weer opgestaan.
maar heb nu weer verdriet.
weet niet hoe het verder moet.
het gaat elke keer weer verkeerd.
de onrust komt me tegemoed.
en ik heb het de rug toegekeerd.