Je kunt me vragen hoe ik me voel
maar ik kan het niet uitleggen
ik snap zelf niet eens wat ik bedoel
ben ik boos of verdrietig, verliefd of blij?
alles wat in me zit dat ene gevoel dat ben jij
ik wil je terug , maar toch ook niet
zo'n rotzooi in mij en niemand die het ziet
ben altijd wel zo vrolijk maar heb toch alleen verdriet
wat jij met me doet is niet uit te leggen , niet in woorden of zinnen te zeggen
het liefst zou ik me hoofd op je schouder leggen
en je zeggen dat ik van je hou
alles wat ik wil, kan ik krijgen , maar alleen maar van jou
maar je wil het me niet geven , als ik je alleen al zie begin ik spontaan te beven
wat je met me doet is zo raar , als ik je zoen voelt alles zo waar
alsof er nooit iets gebeurt is , alsof alles weer als vroeger is want dat is het gene wat ik op dit moment zo erg mis
ik kan huilen schreeuwen en doen wat ik wil , maar alleen jij krijgt mij op zo'n moment stil
en wat heeft jou gedachten laten veranderen je wou geen contact maar komt toch bij mij, dan vergeet ik alles op zo'n moment met jou aan mijn zij.
maar uit het oog uit het hart is wat mijn moeder altijd zei en dat is ook zo maar zodra ik je zie ben ik weer verkocht dan wil ik naar je toe al die gedachtes soms word ik zo moe, moe van het huilen om iets wat nooit meer terug zal komen , huilen om iets waar ik alleen van kan dromen
of moet ik lachen om de momenten dat je wel bij me bent, want alleen jij ziet me dan zoals iedereen me echt kent.
je gaf me alles wat ik nodig had , maar laat me nu alleen de weg zoeken op een donker en verdrietig pad.
ik wil zo graag verder , verder met mijn leven zoals ik dat altijd heb gedaan maar ik denk dat ik dat alleen nog kan met jou aan mijn zij voortaan.
want jij laat me lachen en zorgt voor de vlinders in mijn buik ik zweef dan hoog in de wolken je begrijpt vast wat ik bedoel want alleen jij geeft mij, dat ene speciale gevoel.