Hoe kan ik leven?
De onmogelijkheid scheen vanavond door de gordijnen heen,
schijnheiligheid die ons deed verblinden,
verzonnen zelfbeeld van alles wat eens was.
De hoop werd gevestigd op iets dat ons niet samen houd
maar ons van elkaar afdrijft en afhoud.
Hoe moeten wij ons morgen goed voordoen?
Hoe zal ik jullie moeten vertellen dat de eenzaamheid
nu echt bij mij hoort, en dat ik niet meer bij jullie hoor?
Wat je me ook zal vertellen, de troost is ver weg gevlogen,
ik zoek niet meer in het heilig boek naar zekerheid,
de vrolijkheid die uit mijn broeken straalt is niet door jullie,
maar door de eeuwige zekerheid van liefde.
Ik heb jullie gehaat, en zal voor altijd blijven haten.
Eén wijze les heb ik gehad, één die ik nooit meer vergeten zal,
ik weet wat haat, afkeer en verdriet is.
(Naar aanleiding van het kerkenraads-bezoek vanavond bij ons thuis)