Tranen
Tranen die mijn toetsen bevlekken
Zijn sporen van verdrongen verdriet
Die spontaan uit mijn buisjes lekken
Geen schaamte, niemand die ze ziet
De golven die mijn borst ontstijgen
Mijn schouders pulserend door geween
Zijn emoties die ik ooit moest krijgen
En ik? Ik verdring ze, een voor een
Ongeremd en ontembaar huilen
Kermend verleden drijft boven
Snotterend mijn snor bevuilen
Laat ik mijn vastigheid beroven
Laat na nu de zondvloed zijn
De tsunami van verzopen gevoel
Van angsten en verzwegen pijn
Drijvend naar een onbestemd doel
Tranen in mijn jeugd nooit geplengd
Barsten los zonder enig verweer
Onvolgroeid maar mijn jeugd verlengd
Traan ik me door de dagen weer
Douwe
frou-frou: | Maandag, oktober 29, 2007 17:44 |
barst brak geopend..... (vecht vocht gevochten) al het nieuwe is wennen, hoe opener hoe meer er binnenkomt...verwarrend, overspoelend, maar ook leven en niet meer laten leven...balancerend tussen kracht en breekbaarheid....ik geloof in je! sterkend liefs, frou-frou |
|
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 28 oktober 2007 | ||
Thema's: |