Niets.
Alleen zien.
niemand die mij ziet.
Rust.
Even niks.
Alleen ik, en mijn gedachten.
Denken, over van alles.
Gewoon iets voor jezelf,
niet altijd maar samen.
Om me heen wordt gezongen, gelachen.
Maar ik doe niet mee.
Niet vanwege hun,
vanwege mij.
Vanwege de stilte in mijn hoofd,
waar ik soms zo naar verlang.
Om je gedachten de vrije loop te laten gaan,
Zonder dat ik word gestoord.
Om te schrijven, te lezen.
Om zachtjes te huilen, Of stiekem te lachen zonder reden.
Mijn emoties gaan de vrije loop.
Ik denk over alles wat ik zie
Wat ik zie uit het raam,
en dingen die er niet zijn.
Maar wel voor mij.
Dingen waar niemand,
behalve ik,
iets in ziet.
Duisternis, maar ook licht.
Ik zie schimmen van bomen,
van alles om me heen.
Maar ik let alleen op mij en mijn gevoelens.
Op mij en mijn gedachten.
Alleen ik...
Niemand anders.
Ik en mijn gedachten,
mijn overpeinzingen,
mijn leven.
Alleen ik...
en jij.
Jij...
...en ik