Mensen waardering geven,
zij behaalden hun streven.
De minder goeden ondersteunen,
geestelijk op mij laten leunen.
Altijd een luisterend oor,
maar waar nou ik het nou voor?
Het geeft dan wel een goed gevoel,
als je weet wat ik bedoel.
Want wil iemand op mij leunen,
dan ben ik meteen de stoel.
Ik loop rond, "Problemen hier!",
ze komen al bij mij.
Zoek je toevlucht niet tot bier,
maak hier je hart maar vrij.
Ik doe het gratis, voor niets,
maar als ik dan een peukje biets.
Dan ken je me niet meer,
en juist dat doet me zeer.
En toch ga ik weer door,
met mijn luisterend oor.
Een volgend probleem kaart zich aan,
moet ik deze laten gaan?
Nee, dit lijkt minder zwaar,
maar niets is minder waar.
En toch ga ik weer door,
waar doe ik het nou voor?