Sommige dagen gingen vliegend aan mijn gedachte voorbij,
Andere net zo snel als een stilstaande klok,
Maar op de dagen dat jij in mijn leven verscheen,
Leek het leven haast te kort.
Mijn dagen werden opgevuld,
vol van vlinders zowel in mijn omgeving rondfladderend als in mijn buik…
Het was niet realistisch, maar simpelweg fantasie gebruik,
Fantasie, die zijn inspiratie in jouw aanwezigheid vond,
Alles kon ik met je delen, samen waren we niet te verslaan.
-jij en ik, vormen samen een team- was altijd ons devies,
Een simpele uiting van een vertrouwd gebaar.
Alles tussen ons ging goed, we zagen elkaar vaak, niet te veel.
Het ene moment stoeien en het andere ogenblik dromerig naar elkaar starend,
Diep verzonken in zeelustige liefdesvlagen,
En allerlei dingen over ’t leven bleven we maar aan elkaar vragen,
Deze vliegensvlugge uren, vlogen als een straaljager aan mijn verliefde hart voorbij,
Uren, werden dagen en de dagen werden weken…
Voordat ik het doorhad, was ik in jou leven verweven.
Erg vond ik dit zeker niet, het tegendeel bewees..
Dat ik voor altijd bij deze man zou willen zijn,
‘’Tot de dood ons scheidt’’ zegt men dan,
Maar ik denk van niet, omdat liefde alles kan doorstaan..
Ook een scheiding tussen leven en dood…
Geloof mij of niet, maar het leven leert het je wel…
En later, wanneer we ouder zijn, en ik ben lichamelijk niet meer aanwezig..
Zul je tegen mijn geest fluisteren..
‘’je hebt gelijk….’’