Ik kan het niet meer, doe het niet meer, wil het niet meer...
Woorden zijn d'r eigenlijk niet voor mijn situatie.
T is gewoon een ongelofelijk zwaar rot leven en dat schud in mijn hoofd telkens heen en weer...
Meer valt er niet over te zeggen,
ben eenzaam, heb geen steun en voel me gewoon ongelofelijk alleen,
Ik weet ook niet waar dit op slaat... T is geen eens een gedicht, het enigste waar ik op zit te wachten is hulp, en die komt nooit dus nu maar wachten tot t zo maar binnenkort is afgelopen, en ik hoop dat t snel is....