Van blauw over asgrauw,
verpacht aan de donkere nacht.
Nog even en dan wordt het moeilijk.
Nog even...
Bijna panisch koester ik dit moment,
want de tijd van luchteisende longspasmen nadert.
Nog héél even en
baas over eigen lichaam blijven wordt godslasterend.
Moegecommandeerd verschijnt een geslagen traan,
maar medeleven is al lang vervlogen.
Nee,
een échte kapitein gaat met zijn schip tenonder.