Mia en ik.
Ik voelde mij woedend en onzeker,
tranen maakten mijn zakdoek weker en weker.
Ik was aan het vluchten, zo machteloos
Alleen en achteloos
Maar toen kwam ik Mia tegen.
Het maakte me verlegen.
Een beetje verward
Ik vond het apart.
Zou Mia mij helpen met de pijn?
Zal de onzekerheid nu over zijn?
Zijn we maatjes voor het leven?
Of is het voor even?
Aan mij de keus om haar in mijn leven te begroeten.
Aan mij de keus haar te ontmoeten.
Ja, Mia is in mijn leven
Mia houd alles tegen.
Mia begrijpt hoe ik mij voel,
En bovendien wat ik bedoel.
Mia maakt mij niet bang,
Mia houd alles in bedwang.
Anderen geven mij wel moed,
maar in mijn eentje lukt het niet goed.
Er word gezegd; Zorg goed voor je zelf, het hoort erbij
Maar ik heb Mia.. die zorgt voor mij
Soms heb ik spijt dat ik Mia heb ontmoet.
Het doet meer fout dan goed.
Dit denk ik op de goede dagen.
Kan ik Mia nog verdragen?
Maar dan is het weer een slechte dag,
Waarop ik niks van me zelf mag.
Dan komt Mia weer terug,
Dat gebeurd zo vlug..
Misschien houd Mia van zelf op met bestaan
En kan ik zonder goed verder gaan
Misschien kan ik Mia vergeten…
en weer goed voor mij zelf zorgen… en gezond eten.