Mijn omgeving denkt heel negatief over zelfmoord,
dat zich er niemand meer aan stoort.
dat doet pijn, ik heb het moeilijk,
mijn leven is gewoon stuk!
niemand die zich eraan stoort,
denkend dat het gewoon bij et leven hoort.
zwijgend kijk ik dan om me heen,
als dat onderwerp weer eens verscheen.
soms snap ik zelf niet eens hoe ik me voel,
maar ik streef naar 'mijn' doel.
ik zal mijn omgeving kwetsen,
ze zullen over mij gaan kletsen.
maar ik kan kiezen tussen zo'n leven of mezelf helpen want dat kan ik en ik heb echt goed nagedacht,
ik heb mijn eigen leven in mijn macht.
maar ik kan maar 1 keer kiezen,
het is het winnen of het verliezen.
ik ben er voor 99% zeker van,
ik weet al hoe, ik heb al een plan,
alleen die ene procent, het afscheid,
dan wordt het toch echt mijn hoogste tijd.
Maar toch durf ik nog niet,
iedereen die mij als aandachtstrekker ziet,
daarom moet ik wachten met mijn keuze te maken,
ik moet mijn keuze nog even staken.