Sprakeloos ben ik, weet geen woorden te zeggen,
kijk in mijn hoofd, want ik kan het niet uit leggen.
Ademloos ben ik als je voor me staat,
voel me hart, voel hoe het tekeer gaat.
Dat zijn de gevoelens die je nog steeds bij me losmaakt,
gevoelens zo sterk, word er telkens door geraakt.
Met deze gevoelens, daar worstel ik nog steeds mee,
Sinds 7 augustus, want toen zei je nee.
Op die dag kwam er echt een einde aan het geluk,
want op die dag wist je zeker, onze relatie is stuk.
De avond was heel warm, maar ook koud,
veel pijn, verdriet, maar gek, ook zo fijn en vertrouwd.
Hij begon met kwaadheid, woede en veel pijn,
maar eindigde met fijne gesprekken en samenzijn.
Dit is van mij, voor jou het laatste gedicht,
het is op, over, uit gaat het licht.
Als je ooit weer bij mij wilt blijven,
zal ik mijn volgende gedicht voor je schrijven.
De liefde voor jou zal altijd aanwezig zijn en blijven bestaan,
Ik vrees dat die nooit meer over zal gaan.
Er is een hoop gezegd op die avond, maar die ene zin blijft altijd bij mij,
toen je “als ik bij je terugkom, dan trouw ik met je” huilend tegen me zei.