Een strakke blauwe lucht. Wat een perfekte klucht. Het Maleisische eiland in al haar pracht. De natuur die al je communicatie bevracht. Ik tracht ....om deze macht....ook geestelijk te begrijpen. De stralingen van dit moois uit de jungle te knijpen. Zal deze taal echter nimmer totaal verstaan. Het staat zo ver, onbereikbaar bovenaan. Hoog en luid en duidelijk zichtbaar, maar zo zonneklaar ontembaar. Onverstaanbaar boeiend. Uniek met haar eigen, mooie riemen roeiend.
Een strakke, blauwe lucht. Mijn communicatie niets anders dan een ontzaghebbende zucht. Wat een paradijselijke klucht. Omringd door de meest indrukwekkende bloemen. Onwerkelijk grote insekten galant, vliegend zoemen. Ik tracht...om deze macht...te begrijpen. De geuren en kleuren doen me zo opbeuren, maar ik kan er communicatief alleen maar omheen leuren. Er enkel uren achtereen van genieten. Mijn spirituele voelsprieten ermee volgieten. Het is teveel moois en te goed, alles binnen deze paradijselijke voorspoed.
Woorden van respect, passie en ontzag kan ik uiten....alles op afstand zien ontspruiten. Zo alleen mag ik deze natuurschoon in mijn hele tempel ervaren. Ik kan er enkel als lage, lege buitenstaander naar staren. Zij is zo hoog, luid en duidelijk meer in balans. Alleen figuurlijk kan ik mij schikken in haar levenskrans. En misschien dat ik dan, met een hele kleine kans, iets meer inzicht krijg. Iets hoger stijg. Iets meer de echtheid van dit met mijn taal kan verweven. Maar voor nu alsnog.....alleen gelukzalig en rustig beleven!