Jij, mijn liefdevolle dood
In me raast een storm der stilte
Gevoederd door mijn eenzaamheid
Want jij mijn droom zonder te slapen
glijd geluidloos uit mijn hand
Breekt mijn schreeuwende gedachten
tot een grote mijmerende hoop
Opgebroken door mijn sluimerende liefde
En jouw aanwezige afwezigheid
Staat mijn geest wankelend te peinzen
aan de afgrond van het geluk
Breekt mijn hart in duizend splinters
snijdend in alle kleine stukjes jou
Leegte volgt op leegte
Gaten vallen in mijn zijn
Diep en bang wacht ik hierbinnen
Tot mijn grafsteen is gebouwd
Want jij, mijn dood zonder het leven
graaft zonder het te weten
en met liefdeloos gevoel
Mijn zielsgraf in dit lichaam
en vermoord me zonder schuld