"Weet je nog?"
En dan begint ze zo van "toen..."
In een vlaag herinnert ze zich,
wat ze ooit dacht, er nooit meer aan
te denken.
Een enkele dag later.
En niets is zoals het ooit tevoren was.
Het lijkt of alles vergeten is.
In kleine stukjes puzzelt alles zichzelf
in elkaar om even later weer
uiteen te vallen.
Het lijkt een spel dat zich steeds herhaalt.
Wachtende op de laatste zucht waarbij dan,
alles uiteen valt.
Echt, alles.