Vreemdeling…
De kronkels in zijn
hoofd
broeden het plan stil
ingetogen.
Overloopt met vaste tred
de herinnering aan.
Zijn blik richt schade en
kijkt,
de teloorgang van het
verleden.
Huilt in zijn ééntje
de afstand toe.
Met lange halen lijkt hij
maar
niet te stoppen.
Geen tijd noch spijt,
een vreemde met een missie.
Verdringt de gedachte
aan
eerdere dromen
en laat
zichzelf uit.
Ziet de waarheid niet
onder ogen,
zijn stappen
geteld in lengte van
tijd.
Meegesleept door
heimwee,
dwalend door de naweeën
van een land dat nooit
meer leven zal.
Jij vreemdeling
erft het verval…
esteban 07/08/2007