Een klein stukje hart,
dat is wat ik vergeten ben,
toen ik weer weg ging,
Elke ker een klein stukje gebroken hart,
Achtergelaten, daar waar jij nu bent.
Lijmen?
Dat zal wel onmogelijk zijn.
En weet je? Zo weinig hart, dat doet pijn.
Bij jou zijn, Dat is wat ik het liefste wou,
Het was daar gewoon fijn.
Ook omdat ik van je hou.
Afstand,geld, wat geeft het nou,
als je bij iemand bent, waarvan je houd.
Elkaar weder zien, Geen gevoel kan daar tegen op,
Behalve dit gevoel, want dit voelt als een strop.
Het gevoel om bij me te zijn,
Voor jou, was dat dan niet fijn?
Blokkeer je al het geluk,
Alleen aan de slechte dingen denken maakt alles gewoon stuk.
Ik geef toe, ik ben zelf geen optimist,
maar zeker over zo iets, geen pessimist.
Vooral de manier hoe het weekend gaat,
Het moment als ik in de trein stap, voelt alsof je me in mijn gezicht slaat.
Ik houd van je, misschien wel teveel..
Of te weinig van mijzelf.
Het voelt neit fijn,
om niet bij jou te kunnen zijn..
mijn hart breekt beetje bij beetje,
sneetje bij sneetje,
tot er maar zo'n klein stukje over blijft,
Niet meer belangerijk, met der tijd.