Mensen die zo druk bezig zijn niet dood te gaan,
dat ze vergeten te leven.
Dat ze zo ontzettend bang zijn,
dat ze staan te beven.
Het kan opeens heel slecht gaan,
Familie, vrienden en kennissen laten een traan.
Het is vreselijk als je ziet dat iemand zo ziek is,
en word gevraagd naar wensen bij de begrafenis.
Sommige mensen kennen misschien wel iemand die Kanker heeft,
Of iemand die het niet heeft overleeft.
Maar met wat geld wordt er heel wat bedacht,
Zoals medicijnen waar iemand met Kanker op wacht.
Sommige mensen weten dat ze al niet lang meer hebben,
en zijn met geen mogelijkheid meer te redden.
Dat lijkt me zo vreselijk gevoel,
Wisten maar meer mensen wat ik bedoel.
Ze hebben het zo zwaar.
Ze zijn ook niet zomaar genezen en voor alles weer klaar.
De tocht is lang en soms niet eens meer te genezen,
maar ze krijgen steun, ik hoop ook van jou nadat je dit hebt gelezen.
Als alle mensen wat geld aan de Kankerbestrijding geven,
Helpen ze veel mensen hun nachtmerrie te overleven.
Voor mijn oom is het te laat,
maar hij vocht wel voor een beter resultaat.
Toch groeien mijn nichtjes zonder hun papa op,
Gelukkig ligt hun vader maar ietsjes verderop!
En in herfsts, winters, lentes en zomers,
is hij bij zijn geliefde en dochters..
xPaula
*Dit was een van mijn eerste gedichten, ik heb er door geleerd dat je verdriet goed van je af kan schrijven*