Kei hard naar beneden
Ik was mijn leven aan het verknallen
Door de intense pijn van het verleden
Maar ik stond op elke keer
Liep weer een paar stapjes naar voor
En dan opeens wilde mijn benen niet meer
En ging ik er weer aan onderdoor
Ik bouwde een muur om me heen
Zat vast in mijn depressiviteit
Leefde in mijn eigen wereldje, alleen
Jullie raakten mij langzaam kwijt
Maar ik stond op langzaamaan
Zocht een uitweg naar het leven
Mijn muur brak en ik klopte bij jullie aan
Of jullie me asjeblieft nog een kans wilde geven
Ik kroop moeizaam weg uit mijn verdriet
Zoekend naar een leven zonder pijn
Terug vallen wilde ik niet
Hopend dat jullie nu eens trots op me konden zijn