Op je barricaden!
Strijd, in een immer beladen spagaat
Vechtend voor alles wat je waard bent
Torsend de keuzes tussen goed en kwaad
Ploegend voor hem die jouw liefde kent
Strijd, die soms zo meedogenloos moordt
De aardkloof als oorzaak van je ravijnen
Die diepe kloven in je hersens boort
Die je zelfrespect doet ondermijnen
Strijd, in een dood'lijk wurgende greep
Put uit, vermorzelt, sloopt je krachten
Trek je zelf aan je haren over de streep
Van onverschilligheid in je gedachten
Strijd, je tuimelt en klimt weer t'rug
Je strekt je benen, pompt je longen
Je slaakt een oerschreeuw, recht je rug
Je kunt weer even, met verse sprongen
Strijd, die eeuwig durende schaduwkant
Kom naast me staan, vecht aan mijn zij
Samen op! Wij verslaan hem hand in hand
Spring op je barricaden en strijdt met mij
Douwe
frou-frou: | Woensdag, juli 25, 2007 23:50 |
war(m)e vriendschap treffend verwoord! mooi! | |
jouw-kleine-meis: | Woensdag, juli 25, 2007 13:17 |
vriendschap door dik en dun! mooi verwoord! liefs, xx |
|
Hilly N: | Woensdag, juli 25, 2007 12:52 |
Een krachtig gedicht Douwe. Mooi verwoord. groet, Hilly |
|
Fire dragon: | Woensdag, juli 25, 2007 11:29 |
dat is echte vriendschap! graag gelezen dit heel sterk gedicht. FD |
|
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 25 juli 2007 | ||
Thema's: |