Mama , even dacht ik dat je echt van me hield,
even dacht ik al die gedachten het is maar schijn..
waarom zou je me ook haten.. ?!
maar tot op de dag van vandaag heb ik nog geen grijntje liefde van je gehad.
ik weet het niet meer..
ik moet wel enorm vreselijk zijn ..
als je me zomaar uit je leven kunt bannen..
ik kan er gewoon niet met leven..
ik was altijd de schuldige van alles!
wel ben ik dat dan ook .. dat moet wel zoals jij me behandelt
ik kan gewoon niks voor je goed doen..
meschien dat sterven wel goed zou zijn alvast voor jou!
me kunnen uitstaan heb je nooit gekunt kwas gewoon een vreselijk kind!
zal je dan beseffen dat jij de oorzaak van al het verdriet ach ik weet het niet..
pillen , een mes het maakt allemaal niet uit.. als het maar dat ene voorwerp is dat me hier weg haalt.. verder leven kan ik niet .. neen niet in deze wereld vol pijn.
En ja ik gun jou aleen maar het geluk mama dit is wat jij altijd al wou een leven zonder mij ! al die jaren .. dat je manieren gebruikte om me te zegge rot op kind ik hoef je niet
al die woorden, al die zinnen.. ik wist het wel maar wou het toch niet geloven..
Een mama ben je nooit geweest altijd was er die ene vent die op de eerste plaats kwam.. al zou hij me hebben vermoord tzou je nog niks hebben gedeerd..
ik kan nu niks anders meer dan afwachten..
tot er ooit een dag komt dat ik hier eindelijk weg zal zijn..
dan ben ik weg van alle verdriet alle pijn wat jij me hebt aan gedaan..
missen zal je me niet !