Je zegt altijd tegen me dat je er altijd zal zijn om mijn tranen te drogen.
Nu ik de nieuwe rage heb gehoord, lijkt het allemaal gelogen.
Je gaat weg volgend jaar, je blijft niet hier.
Ook al is het beter voor me, het doet me toch pijn op de een of ander manier.
Ik zie je nu eindelijk als vriend en ik weet zeker dat ik niks meer voor je voel.
Dit was altijd al mijn uiteindelijke doel.
Ik wilde nu juist verder gaan met jou als twee mensen met een speciale band.
Alles valt nu uit elkaar, want je gaat voorgoed naar een ander land.
Ik raak mijn maatje kwijt, degene waar ik zoveel mee heb opgebouwd.
Met elke gebeurtenis voelde het steeds meer vertrouwd.
Laat je me dadelijk alleen, sta je dadelijk niet meer voor mij klaar?
Één ding weet ik zeker, dit valt me nog jarenlang heel zwaar.