Contradictio in terminis…
Met de ogen open sliep je de slaap,
nachtenlang de klaarte der dagen.
Voorbij de thuiskomst alsof je jarig was,
vol met verrassingen.
Hoe konden wij weten dat achter die
lach, tranen hun schuilplaats hadden.
Het was een ogenblik en dan weer weg,
tot morgen opnieuw uit het raam staarde.
Een halve God is toch wat meer dan geen
als elke nacht jouw schreien mijn slaap verstoort.
Behalve de schaamte klinkt ook kilte
ze verstopt zich achterin om niet teleur te stellen.
De herinnering aan vroeger brak de belofte
aan hen die als gelijken wensten te zijn,
en elke stap dichter ging je verder.
Jij bent de enige die weet.
Al die kleine woorden klinken luid
nu de stilte haar zijn verzwijgt
en regen de dwaze letters zomaar wegspoelt.
Gekrast in mijn hart voor haar of zoiets…
esteban 10/07/2007