Eilanden verworden allen
tot een oneindige schoonheid
met solide grond onder de voeten
de enige wegen
zijn hen die toegang geven
struiken buigen voorover
door het gewicht der proefen
oneindig groeien bomen
nu ze tot eeuwig leven zijn
veroordeeld
de boom van begrip en verstand
staat duizelingwekkend recht
en simpel
ontluikingen der lente roepen nu
ik snap het nu
hoe dichter de wouden
temeer verworden tot
de vallei der toevalligheden
indien er twijfeling mocht bestaan
is er de wind die ze gelijk verdrijft
echo’s drijven onverstoord
de waarheden der wereld
om ons heen
rechts waren kooien
der leugens
links het meer der diepe
overtuigingen
waarheden breken los
van de bodem
en raken ons in de ziel
vertrouwen waart over de heuvels
en dalen
doch ondanks alle charmes
is het eiland onbewoond
en namaak voetstappen
vinden hun weg terug naar de zee
zonder aarzelen
en uitzonderingen
alles was maar een utopie
de wens der gedachten
dat er zoveel vrede zou zijn
en evenzoveel waarheden
Marousia 2007
Hilly N: | Maandag, juli 09, 2007 09:54 |
Mooi geschreven Marousia. Lieve groet, Hilly |
|
Dirk Hermans: | Zondag, juli 08, 2007 20:11 |
super super mooi het is genieten | |
kerima ellouise: | Zondag, juli 08, 2007 20:09 |
mooi geschreven ...ik ga herlezen !!! liefs kerima ellouise |
|
Free@Bird: | Zondag, juli 08, 2007 19:45 |
mooi gedicht, de wens is de moeder van alle gedachten. liefs, kerima |
|
Auteur: Marousia | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 08 juli 2007 | ||
Thema's: |