Verdriet, tranen en pijn,
waarom kan het niet anders zijn?
Al die leugens die ik vertel,
maken mijn leven als een hel.
Maar de spiegel ben ik gaan haten,
en in een dagboek gaan praten.
Want ik haat mezelf voor altijd,
maar er is een ding waar ik nog voor strijd.
Iest heel anders dan je verwacht,
iets heel anders dan dat je dacht.
Want ik blijf altijd bij je staan,
ookal wil ik zo graag gaan.
Ik weet niet meer wat ik moet,
je zou eens moeten weten wat je doet.
Al dat verdriet en pijn,
ik wil er zo graag voor je zijn.
Maar waarom ga je zo ver?
Je was mijn mooie ster.
Maar je wilt gaan,
netzoals ik, ik wil ook niet meer blijven bestaan.