Onzichtbaar achter opgetrokken muren en op slot gedane deuren,
Onherkenbaar voor vriend en vijand van alle geuren en kleuren,
is het verdriet van de verborgen pijn,
van wat ooit kon wezen, maar helaas nooit zal zijn.
Verloren dromen in plaats en tijd,
gevoelens over vroeger vol met spijt,
over positieve gedachten en de idealen die we ooit verloren en voor de armzaligen onder ons wensend dat ze nooit waren geboren...
Waar is de tijd dat liefde mij nog kon verwarmen?
Waar is de plaats waar ik vriendschap kon omarmen?
De vraag die ik mij stel is waarom ik zoveel heb geleden voor een uitzichtloze toekomst en een verloren verleden.
Want als men de som maakt van het huidige heden en men de vraag stelt was alles zo slecht in het verleden, kom ik terug tot de conclusie van het verdriet van onze verborgen pijn, van alles wat ooit kon wezen, maar helaas nooit zal zijn.