Ik merk dat mijn woorden leeg zijn
dat ik tekort kom, ben onvolledig
ik merk dat ik niet genoeg goed doe
dat ik anderen soms zomaar beledig
ik merk dat ik niet echt lachen kan
ik voel de nepheid, en het masker daarvan.
Ik merk dat ik langzaam wordt verlaten
dat mensen om mij heen verdwijnen
ik merk dat ik steeds meer verhard wordt
ik kan geen blijdschap meer laten schijnen
ik merk dat mijn hart steeds leger voelt
dat mijn blijdschap langzaam afkoelt.
Ik merk dat ik steeds meer maskers draag
dat ik nooit meer echt mezelf durf te zijn
ik merk dat ik mezelf steeds banger maak
dat ik soms zelf schrik van mijn eigen pijn
ik merk dat ik steeds oppervlakkiger wordt
ik weet, ik doe mezelf en anderen tekort!