Een poging om op papier te zetten en zeggen wat ik voor je voel

Maar zowel vingers als stem blijven haken als ik begin

Wat ik ook zeg of schrijf, niets lijkt te klinken of te lezen, geen woord geen zin

Hoe dit gevoel te omschrijven, hoe zeg ik nou wat ik werkelijk bedoel

Zo snel zo sterk gevoel bang om alles net zo snel weer kwijt te raken

Want ik merk wat ik voel is zo bijzonder maar wat ik geef niet speciaal

Mijn liefde voor jou als het mooiste muziekstuk maar dan instrumentaal

Zo proberende te verdoezelen wat deze angst in mij doet veroorzaken

Ik weet het, het lezen of het horen, het is een groot verschil

Ik wil je muziek laten horen met instrumenten en stemmen

Maar de notenbalk is een drempel met een deur die lijkt te klemmen

Wanneer ik de klank wil laten horen van een woord een noot blijft het akelig stil

Als je niet kunt praten is er dan nog wel een andere optie over dan rennen

Niet willen vluchten voor het goede wat ik voel blijf ik staan

Met usher op de achtergrond denk ik ook nice n slow, kalm aan

Gevoelens niet uit te leggen, woorden niet hardop kunnen zeggen, liefde ontkennen

Met jou wil ik over deze balk deze drempel heen en deze toonladder beklimmen

Alleen zo nu en dan ga je me iets te snel en kan ik je tempo niet meer bijhouden

Dan komt niet door jou maar door anderen die ik eerder vertrouwden

Vanaf nu af aan door jou muziek begonnen aan angst en schaamte overwinnen

Maar wat ik je alvast kan schrijven is je klinkt me als muziek in de oren

Jij raakt bij mij de juiste noot ja precies de goede snaar

Ik lees muziek in je ogen, je geur, je stem in ieder gebaar

Pas je tempo aan en weet dat aan t eind van dit stuk

je de noten en woorden niet meer zult lezen maar horen