~Wat is geluk~
Wat zou het heerlijk zijn,
Een leven zonder steeds die hartenpijn.
Ik wil hier niet telkens over beginnen,
Maar het doet zo’n zeer van binnen.
Ik wil gewoon alles kunnen zeggen,
Zonder iets te hoeven uitleggen.
Niet telkens te moeten vragen,
Hoe het gaat de afgelopen weken, dagen.
Begin februari ging het goed,
Maar soms weet ik niet meer wat ik moet.
Een programma over ons twee op tv,
Daar varraste jij me mee.
Met de intentie en belofte eerlijk te zijn,
Wat mijn gevoel me zegt, is niet fijn.
We hebben hierover alleen die dag gepraat,
Alsof er geen andere dag meer bestaat.
Je kon praten, zonder dat het me heeft geraakt,
Daarna heb je het gewoon weer gestaakt.
Gewoon op de oude voet verder gaan,
Want ik zal het toch niet begrijpen of verstaan.
Je zei toen, dat als je moest kiezen, koos je voor mij,
Waarom komt ze er dan toch steeds weer bij.
Je maakt me niet wijs dat er geen contact is met elkaar,
Geloof me, mijn gevoel is zeker waar.
Laatst vroeg ik jou ook hier naar,
En toen was het, o ja, heb gebeld met de verjaardag van haar.
Begrijpen doe ik dit niet, op jou verjaardag heb je immers niets gehoord,
Geen kaartje, geen telefoontje, geen woord.
Met het overlijden van je pa had je gebeld,
Ja, dagen later heb je me dit verteld.
En zeker heb je ook geen contact op de pc,
Geloof me, met liegen heb je alleen jezelf maar mee.
Telkens kijken of ze online is,
Jij wil haar spreken zeker en gewis.
Maar ja, dan zit ik er weer naast,
En klik je haar weg in je haast.
Je belt haar ’s avonds, of op je werk overdag,
Spreekt haar stiekem, alsof ik het niet weten mag.
Dat is zeker juist eerlijk en oprecht,
Heel goed, dat je het niet tegen me zegt.
Zij weet wel hoe alles hier loopt,
Verbaasd me niets, als zij weet wat je hier nieuw koopt.
Haar oude msn-adres doet het niet meer,
In de nieuwe lijst zet ze me niet neer.
Probeer je contact te maken, voeg je me gewoon toe,
Maar op deze manier word ik het moe.
Dat zet je toch wel aan het denken,
Een heel goede manier om iemand te krenken.
Zeker is dit de juiste weg, als het stiekem moet zijn,
Om mij uit te sluiten, dat is zeker fijn.
Niet nadenkend over hoe ik me voel,
Niet snappend wat ik telkens weer bedoel.
Ik ben heus niet blond of dom,
Zeg je niets tegen me, is dat dom, dom, dom.
Je schreef een gedicht, dat heb ik gezien,
Dat niet bedoeld was voor mij misschien.
Je zei, niet kijken toen je bezig was,
Ik heb nog niets ontvangen, begrijp ik nu pas.
Ook dit roept bij mij weer vragen op,
Het zet mijn leven op de kop.
Wij groeien steeds verder uit mekaar,
Neem van mij aan dat komt door haar.
Doordat jij niet eerlijk bent tegen mij,
Ik ben er ook, maar dan komt ook weer zij.
Jij geeft me het gevoel dat er meer is dan vriendschap, een houden van,
Probeer me eens uit te leggen, hoe kan dat dan.
Men zegt altijd, komt tijd, komt raad,
Maar als die tijd komt, is het waarschijnlijk te laat.
Telkens zeg je, jij ziet spoken in je hoofd,
Maar ook jij hebt mij trouw beloofd.
Je hebt geen idee hoeveel ik van je hou,
Ben niet voor niets met je getrouwd, ik ben je vrouw
Maar het gevoel jou met een ander te moeten delen,
Kan jou geloof ik niets schelen.
Je zei, een relatie zou je niet eens willen met haar,
Wat trekt jullie dan steeds naar elkaar.
Of is het dat ik je die kant op drijf,
En jij hoop hebt dat ik toch wel blijf.
Hoe zeer dit aan me vreet, je hebt geen idee,
Nadenken moesten jullie eens alletwee.
Mijn hart schreeuwt dat het contact ophoud,
En dat er aan ons verder word gebouwd.
Luister toch ook deze keer eens naar mij,
Maak me gelukkig en blij.
Mij treft geen blaam als dit stuk zal gaan,
Denk hier maar eens heel diep aan.
~XIU~