Zelfverminking
Beschouwt door anderen als ziek zijn,
alsof zij wat weten van de pijn.
Zij beseffen niet wat wij voelen,
snappen niet wat wij bedoelen.
Dat de moeilijke dagen die wij meemaken
ons zo fel kunnen raken.
Anderen gaan lopen,
blijven hopen
dat ze erna gelukkiger zijn,
verlost zijn van alle pijn.
Wat wij doen is snijden,
zonder al te veel te lijden
Snijden van kop tot teen,
op je arm en op je been
op je borst en op je bil,
snijden waar je zelf wil.
Soms willen we gewoon ontsnappen aan het dagelijks leven.
Soms voor heel lang, soms maar even.
De littekens die wij kerven,
laten ons voelen dat we nog niet sterven.
Laten ons voelen dat we nog leven,
al is het maar voor heel even
Drugs, drank, slaan,
allemaal verslavingen waaraan sommigen niet kunnen weerstaan.
Allemaal manieren om je gevoelens te laten gaan.
Waarschijnlijk niemand die het verwacht.
Het is niet zomaar een schreeuw om aandacht.
Het is een teken dat het niet meer gaat,
dat het leven ons niet meer aan staat.
De een snuift een lijntje.
De ander huilt om het minste pijntje
Allemaal andere manieren om je emoties te uiten.
Waarom hoort snijden hier dan buiten?
Ik hou het liever bij mezelf pijnigen,
Alleen snappen dat maar weinigen…