Inwendige tranen van verdriet
verdriet dat niemand ziet?
Ooit op het leven verheugd
dat was lang voor mijn jeugd
Plots binnenin helemaal verscheurd
was het maar nooit gebeurd
Een dagelijkse gedachte
wat valt er nog te verwachten?
Een ondraaglijke pijn
hoe zou het zonder zijn?
Wilde bloemen, een groene weide
alleen ik met teddybeer aan mijn zijde
dat zie en voel ik met mijn ogen toe
Ik ben jong maar toch al zo moe
Volhouden en steeds doorgaan
elke ochtend weer opstaan
Gewapend en geborgen in mijn schulp
ween ik binnenin om hulp