Ik kom er wel!
Verkilde stilte, vastgevroren,
teruggetrokken hart.
Zwartbemoed
Vegeteer ik, zwaar ommuurd.
Overleef ik steevast
het kwade van het goed.
Door hoop, door warme stralen
ontloop ik de stijfkoppigheid,
van mijn ijzend gevoel bewust.
Sidder ik tot leven, angstig
natrillend van het verstijfde.
Smeltend, kriebelende lust.
Scholksgewijs, trapsgewijs
Ontdooi ik, aan d'opwarming
der aarde parallel
Word ik wekend mens.
Weest gerust, dierbaren,
Ik kom er wel!
Douwe
frou-frou: | Maandag, mei 21, 2007 17:51 |
mooi gedicht met dat vleugje rijm in elk deel, 18 regels voor ? lange jaren, in die samenvatting is de kracht van de groei zichtbaar, ik gun je nog heel veel warme stralen! had het eerste deel niet in de verleden tijd gezet moeten worden....offe wil ik dan te snel;)? |
|
MizzTeaQ: | Zaterdag, mei 19, 2007 22:08 |
Inderdaad, jij komt er wel!:) Fijn dit zo te lezen! Liefs en knuffel, |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zaterdag, mei 19, 2007 10:35 |
verlangend hoopvol en zelfbewust... ja je komt er wel liefs Ria |
|
sensi: | Zaterdag, mei 19, 2007 10:12 |
Sterk! | |
L.Bert: | Zaterdag, mei 19, 2007 09:13 |
Een mooi gedicht. | |
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 19 mei 2007 | ||
Thema's: |