Ongeloof op papier
blijdschap nu en hier
verdriet uit ik op de electronische manier
hoe is het mogelijk dat ik dit hoofdstuk toeliet
verander nu zo erg
dat het boek nu schrijvend aan mij voorbijschiet
Lijkt alsof ik rende van font naar font
sta toch echt nu met alle boeken op de grond
Ik schrijf het van me af, de inkt die resolutie gaf
Zie me terug als een boek wat ik las
snap nu waarom de inkt er niet vanaf was.
De hoofdstukken die ik indeelde, wat er in me afspeelde
Begrijp nu alles en verander zo snel
wist niet dat ik nu al kon lachen, me zo sterk kon voelen en volwassen
Deze pagina van acceptatie en verstand
zal een nieuw boek worden, zonder taalachterstand
Zal het boek nu eindelijk sluiten
en wellicht een nieuwe roman mij gaan ontluiken?